தமிழ்க் காவியத்தின் வெற்றி

மிகுந்த எதிர்­பார்ப்­பு­களை ஏற்­ப­டுத்தி உள்ள ‘பொன்­னி­யின் செல்­வன்’ திரைப்­ப­டத்­தின் முதல் பாகம் நேற்று சிங்­கப்­பூ­ரில் ஷா, கெத்தே, கோல்­டன் வில்­லேஜ், கார்­னி­வெல் சினிமா ஆகி­ய­வற்­றின் எல்லா திரை­ய­ரங்­கு­க­ளி­லும் வெளி­யீடு கண்­டது. வேலைநாளாக இருந்­த­போ­தும் அத்­தனை காட்­சி­களுக்கும் அரங்­கம் நிறைந்த கூட்­டம். படம் பார்க்க வந்­த­வர்­கள் பல­ரும் இளை­யர்­கள். பெற்­றோ­ருக்­கும் டிக்­கெட் வாங்கி அழைத்து வந்­த­னர் பலர்.

தமிழ்ப் பதிப்பு மட்­டுமே, இந்த வார­யி­று­தி­யில் ஒவ்­வொ­ரு­நா­ளும் 280க்கும் அதி­க­மான காட்­சி­கள் சிங்­கப்­பூர் அரங்­கு­களில் இடம்­பெறு­கின்­றன. இந்­தி பதிப்பு வேறு உள்ளது. இத்­தனை அதி­க­மான அரங்­கு­களில், இவ்­வ­ளவு காட்­சி­கள் இடம்­பெ­றும் முதல் தமிழ்ப்­ப­ட­மாக ‘பொன்­னி­யின் செல்வ’னே இருக்­கலாம்.

‘பொன்­னி­யின் செல்­வன்’ தமிழ் சினி­மா­வின், தமிழ் மக்­க­ளின் கன­வுப் படம். கிட்­டத்­தட்ட 70 ஆண்டு ­க­ளுக்கு முன்­னர் கல்கி எழு­திய ஐந்து பாகத் தொடர்­க­தை­யைப் பட­மாக எடுக்க எம்­ஜி­ஆ­ரும் கம­லும் முயன்று, இப்­போது இயக்­கு­நர் மணி­ரத்­னம் சாத்­தி­ய­மாக்­கி­யுள்­ளார்.

ஜெய­மோ­கன், கும­ர­வேல், மணி­ரத்­னம் ஆகி­யோ­ரின் திரைக்­கதை பெரும் நாவலை கச்­சி­த­மான திரைக் காவி­ய­மாக்­கி­யுள்­ளது.

திரைக்காவியமாக மாறிய கற்­பனை கலந்த வரலாற்றுக் கதை

அரி­யணை ஏறவேண்­டிய மன்னன், முடியை இன்­னொ­ரு­வனுக்­குச் சூட்­டி­விட்டு 14 ஆண்­டு­கள் கட­லோடி நாடு­கள் பிடிக்­கி­றான். சோழப் பேர­ரசை விரி­வாக்­கு­கி­றான். உலக வர­லாற்­றில் எங்­குமே காண முடி­யாத பெரும் கதை இது.

இந்த ஒற்றை வரி­யைக் கொண்டு, 10ஆம் நூற்­றாண்­டில் தென்­கி­ழக்­கா­சியா வரை படை­யெடுத்து சோழப்­பே­ர­ரசை விரி­வாக்­கிய இரா­ச­ராச சோழ­னின் கதையை கற்­பனை கலந்து கல்கி வடித்த கதா­பாத்­தி­ரம், பொன்­னி­யின் செல்­வன்.

சோழ மன்­ன­ராக இருந்த சுந்­தர சோழ­ருக்கு மூன்று பிள்­ளை­கள். பட்­டத்து இள­வ­ர­சர் மூத்த மகன் ஆதித்த கரி­கா­லன், இரண்­டா­வ­தாக மகள் குந்­தவை, இளைய மகன் அருண்­மொழி வர்­மன். இதில் ஆதித்த கரி­கா­லன் இராஷ்­டி­ர­கூடர்­க­ளுக்கு எதி­ராக போர் புரிந்து அதில் வெற்­றி­யும் பெறு­கி­றார்.

தனது தந்­தைக்­கும் சோழ நாட்­டிற்­கும் எதி­ராக சதி நடக்­க­வி­ருப்­பதை அறிந்த ஆதித்த கரி­கா­லன், தனது நண்­பன் வந்­தி­யத்­தே­வனை தஞ்­சைக்கு ஒற்­ற­னாக அனுப்­பி­வைக்­கி­றார்.

வந்­தி­யத்­தே­வ­னின் பய­ணம் வழி­யாக நாவல் நக­ரும். ஆனால் திரைப்­ப­டம் அப்­படியில்லை.

வீரம், அன்பு, பாசம், நட்பு, காதல், துரோ­கம், வஞ்­ச­கம், போட்டி, பொறாமை என அனைத்­தும் நிறைந்த ஒரு நாவலை இரண்டு பாகங்­களில் திரைப்­ப­ட­மாக எடுக்க முடிந்­தி­ருப்­ப­தும் தமிழ் கதைக்கு உலக மக்­க­ளி­டம் இத்­தனை எதிர்­பார்ப்பை ஏற்­ப­டுத்­தி­யி­ருப்­ப­தும் முதல் வெற்றி.

கதாபாத்திரங்கள் வெற்றி

கல்­கி­யின் ‘பொன்­னி­யின் செல்­வன்’ பதின்ம வயது இளை­ஞன். பெரி­ய­வர்­களை மதிப்­ப­வன். அமை­தி­யும் அன்­பும் நிதா­ன­மும் நிறைந்­த­வன். போர்த் திறத்­தில் வல்­ல­வன், கலைகளை ரசிப்­ப­வன், யானை­மொழி அறிந்­த­வன்.

நெற்­றி­யில் நீறும், சண்­டை­யில் தீர­மும் பேச்­சி­லும் செய­லி­லும் நிதா­ன­மும் நிறைந்­த­வ­னாக, அருண்­மொழி வர்­மன் பாத்­தி­ரத்­துக்கு உயிர்­கொ­டுத்­துள்­ளார் ஜெயம் ரவி.

வந்­தி­யத்­தே­வ­னா­கவே மாறி­விட்­டார் கார்த்தி. துறு­து­று­வென்று படம் முழுக்க ஓடு­கி­றார், சண்­டை ­போடு­கி­றார், பார்க்­கும் பெண்­களி­டம் காதல் வசப்­ப­டு­கி­றார், ஆழ்­வார்க்­க­டி­யானை வம்­பி­ழுக்­கி­றார், அவ­சரப்­போக்­கால் மாட்­டிக்­கொள்­கி­றார், நகைச்­சு­வை­யா­கப் பேசி படத்தை கல­க­லப்­பாக்­கு­கி­றார்.

ஆதித்த கரிகாலனாக சில காட்சிகளில் மட்டுமே தோன்றும் விக்ரம், கோபத்தையும் தீரத்தையும் உணர்ச்சி ததும்ப வெளிப்படுத்தி உள்ளார். ‘ராவணன்’ படத்தை நினைவூட்டுகிறார்.

வஞ்­ச­மும் கோப­மும் நிறைந்த பேர­ழகி நந்­தி­னி­யாக ஐஸ்­வர்யா ராய், அரச குடும்­பத்தை வழி­நடத்­தும் இள­வ­ரசி குந்­த­வை­யாக த்ரிஷா, விக்­ரம், சரத்­கு­மார், பார்த்­தி­பன், பிர­காஷ் ராஜ், கிஷோர், ஐஸ்­வர்ய லட்­சுமி என்று அனை­வரும் கல்­கி­யின் பாத்­தி­ரங்­க­ளுக்கு உயி­ரூட்­டி­யுள்­ள­னர். சிறு பெண்­ணாக மயங்கி மயங்கி விழும், மென்மை நிறைந்த கொடும்­பா­ளூர் இள­வ­ரசி வானதி பாத்­தி­ரத்­தில் வரும் சோபிதா துலிபாலா­ பெரும் ஏமாற்­றம்.

‘ஐமேக்ஸ்’ தொழில்­நுட்­பத்­தில் எடுக்­கப்­பட்­டுள்ள முதல் தமிழ்ப் படம் இது.

கிரா­ஃபிக்ஸ் தொழில்­நுட்­பத்தை மட்­டுமே அதி­கம் பயன்­படுத்­தா­மல், நேரடி இடங்­களில் நடத்­தப்­பட்ட படப்­பி­டிப்­பி­லும் தோட்டா தர­ணி­யின் மிகப் பெரும் அரங்­கங்­கள் வழி­யா­க­வும் 10ஆம் நூற்­றாண்­டைக் கண்முன் கொண்டு வந்­தி­ருக்­கி­றார்­கள்.

ரவிவர்­ம­னின் ஒளிப் ­ப­தி­வும் தோட்டா தர­ணி­யின் கலை இயக்­க­மும் ஸ்ரீகர் பிர­சாத்­தின் படத்­தொ­குப்­பும் மிகச் சிறப்பு. ஏ.ஆர் ரஹ்­மா­னின் பின்­னணி இசை, பாடல்­கள் இன்­னும் ஈர்க்­கும் வித­மாக அமைந்­தி­ருக்­க­லாம்.

அச்­சர சுத்­த­மான நீண்ட தமிழ் வச­னங்­களில் வரலாற்றுப் படங்­களைப் பார்த்து வளர்ந்­த­வர்­க­ளுக்கு இசைக்­குள் அமுங்கிவிடும் சுருக்­க­மான பேச்­சும் சில­ரது தமிழ் உச்­ச­ரிப்­பும் பாடல் வரி­களும் வருத்­தத்­தைத் தர­லாம்.

ஏற்­கெ­னவே பல தமிழ், பிற மொழிப் படங்­களில் பார்த்த அதே போர்க் காட்­சி­களை மீண்­டும் மீண்­டும் திரை­யில் காண்­பது கொஞ்­சம் அலுப்­பூட்­ட­லாம். கிரா­ஃபிக்­கி­லும் காட்­சி­ய­மைப்­பி­லும் இன்­னும் சிறிது கவ­னம் செலுத்­தி­யி­ருந்­தால் போர்க் காட்­சி­களில் ஏற்­பட்ட சொதப்­ப­லைத் தவிர்த்­தி­ருக்­க­லாம்.

தேவராட்டம் அருமை. கம்­சன் வதம் நட­னக்­காட்­சி­யையும் வடமொழி மந்திரங்களுடான பூரண கும்ப மரியாதையையும் காட்­டி­ய­வர்­கள், சிவ­பக்­தர்­க­ளாக வாழ்ந்த சோழர்­களை ஒரு தேவா­ர­மா­வது முழுமையாக பாட வைத்­தி­ருக்­க­லாமே என்ற ஆதங்கம் ஏற்பட்டால் அது நியாயமானதே.

தமிழர் சிறப்புகளில் இன்னும் சற்று கவனம் செலுத்தியிருக்கலாம்

துணைப் பாத்திரங்களைப் போலவே, முக்கிய பெண் பாத்திரங்கங்களும் மாநிறத் தமிழ் முகங்களாக இருந்திருந்தால் படம் இன்னொருபடி உயர்ந்திருக்கும். பாண்டியர்களுக்கு கருப்பும் சோழர்களுக்கு வெள்ளையும் என்பது போன்ற குறியீடுகள் பொருந்தாதவை. படத்தில் சீனர்கள் சம்பந்தப்பட்ட காட்சிகள் வரலாற்றுக்கு மாறாக அதிகமாகவே உள்ளது.