மாணவர் முரசு
இ-பேப்பர்
அரங்கெங்கும் ஒலித்தாலும் மனத்திற்கு அமைதி கொடுக்கும் சக்திவாய்ந்தது கவிதை.
ஞாயிற்றுக்கிழமை (நவம்பர் 9) அந்தி சாய்ந்த வேளையில், விக்டோரியா அரங்கில் தீந்தமிழ் காதில் பாய்ந்தது. தமிழின் தூய்மையும் கவிதைகளின் வாய்மையும் மெய்ம்மறக்கச் செய்தன. கவிஞர்கள் சிந்தனையிலும் குரலிலும் உயிர்த்தெழுந்த வரிகள் பார்வையாளர்களின் கருத்தைக் கவர்ந்தன.
கவித்துவம் கவிஞரின் பேனாவுடன் நின்றுவிடுவதன்று; கவிதையில் இழையோடும் கருத்துகளிலும் எதுகை மோனையுடன் எடுத்துரைப்பவரின் ரசனையிலும் கவிநயம் மிளிர்கிறது. இதை நிரூபித்தது கவிப்பெருக்கு வழங்கிய ‘பெரிதினினும் பெரிது கேள்’ நிகழ்ச்சி.
பத்துக் கவிதைகளுக்குக் குரல் கொடுத்து, கவிதை எனும் கலைவடிவுக்குப் புத்துயிர் கொடுத்தனர் இளையர் 19 பேரும் பெரியவர்கள் அறுவரும். அவர்களில் எட்டுப் பேர் உயர்நிலைப் பள்ளி மாணவர்கள்.
தமிழ்க் கவிதையை உணர மொழி பொருட்டன்று என்பதற்கு சான்று, இதமான கவிதைகளுக்கு இனிதாக இசை வழங்கிய கிட்டார் வாசிப்பாளர் இசுரு விஜேசோமா.
மனநிறைவளிப்பதையும் சிங்கப்பூரின் 60ஆம் ஆண்டு நிறைவைக் கொண்டாடுவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டு கவிதைகள் எழுதப்பட்டிருந்தன.
தமிழர் மரபிலிருந்து பிரிக்கமுடியாத ஒன்று கவிதை என்றால், சிங்கப்பூர்ச் சிறப்புகளிலிருந்து நீக்கமுடியாதவை மக்கள் அன்றாடம் காணும் பேருந்து நிறுத்தங்களும், அவ்வப்போது காணும் ஈரச்சந்தைகளும். இணையச் சேவைகள் பெருகப் பெருக, ஈரச் சந்தைகளுக்குச் செல்லும் போக்கு அருகிவருவதை வர்ணித்து வருந்தினார் ‘ஈரச் சந்தை’ கவிதையை எழுதிய வெண்ணிலா அசோகன்.
“ஈரச் சந்தை வெறும் இடமன்று, ஒரு நகரத்தின் நாடித்துடிப்பு; ஒரு வாழ்வின் வேர்க்கடல்; ஒரு பாரம்பரியத்தின் பசுமையான காற்று,” என அவர் வலியுறுத்தினார்.
“வானை வசப்படுத்தப் போகிறேன் என்று நாளும் கிளம்பிய நமக்கு, தரையில் ஊறும் விண்கலங்களைத் தருவது பேருந்து நிறுத்தம்,” என அதன் சிறப்புகளை அடுக்கியபோதிலும், பேருந்து நிறுத்தம் ‘அமைதியின் அந்தப்புரமாகிவிட்டது’ என்ற நிலையை எடுத்துச் சொல்லியது விஷ்ணு வர்தினியின் கவிதை.
‘கோடிட்ட இடத்தை நிரப்பாதே’ என லலிதா சுந்தர் எழுதிய கவிதை மையப்படுத்தியது வகுப்பறைத் தேர்வுத்தாளையன்று, வாழ்க்கையை. ‘வெற்றி எனும் கோட்டில் அழகை நிரப்பாதே…மகிழ்ச்சி எனும் கோட்டில் பணத்தை நிரப்பாதே… உயர்பதவி எனும் கோட்டில் தன்மானத்தை அடகுவைக்காதே’ எனும் வரிகள் வாழ்க்கைப் பாடம் புகட்டின.
‘புத்தம் புது பூமி’ கவிதையை எழுதி வாசித்தார் கணேஷ் நாராயணன். “பாறை பாதைத் தடையில்லை, நதியைக் கேள்; முட்கள் மலரத் தடையில்லை, பூவைக் கேள்; மாற்றம் மகிழத் தடையில்லை, பட்டாம்பூச்சியைக் கேள்” போன்ற வரிகள் நம் மனத்திரையில் பதிந்து, புதியதோர் உலகம் செய்யத் தூண்டின.
‘மனதில் உறுதி வேண்டும்’ என்ற தலைப்பில் சுபாஷினி கலைக்கண்ணன் எழுதிய கவிதை, துவண்டோரின் மனங்களை அச்சத்தின், மனச்சோர்வின் ஆழத்திலிருந்து மீட்கும் நங்கூரமாகப் பாய்ந்தது. செந்தமிழும் பேச்சுத் தமிழும் பின்னிப் பிணைந்த காவியமாக அமைந்தது. ‘உன்னால் என் மனத்தில் சந்தேகங்களை விதைக்க முடியும்; ஆனால் சந்தேகங்களை மலர்களாய் மாற்றும் என் மனவுறுதியை உன்னால் குலைக்கமுடியாது’ என்பன போன்ற வரிகளோடு அச்சத்திற்கு முட்டுக்கட்டையிட்டது அக்கவிதை.
மாசற்ற தமிழில் காற்றை மாசுபடாது காப்பதைப் பற்றிக் கவிதை படைத்தார் நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பாளர் ராஜேஷ் குமார்.
நகைச்சுவையையும் ‘காப்பி’யின் சுவையையும் ஒருசேர இணைத்து, ‘கோப்பிக் கடை’யின் சிறப்புகளை எடுத்துரைத்தார் இணை ஒருங்கிணைப்பாளர் தமீம் அன்சாரி.
‘அவர்களின் (பெற்றோரின்) பானத்தில் சர்க்கரை குறைந்திருந்தாலும் நம் எதிர்காலம்மீது அவர்களுக்குள்ள அக்கறை குறைந்திருக்காது’ போன்ற வரிகள் தமீமின் கவிதைகளுக்குச் சுவை சேர்த்தன. ‘”பலரும், என் கவிதையுடன் அவர்களால் தொடர்பு ஏற்படுத்தமுடிந்தது என்றார்கள். அதனால், ஒரு படைப்பாளனாக நான் கோப்பியை நன்கு கலக்கியுள்ளேன் என நினைக்கிறேன்!” என்றார் தமீம்.
இத்தகைய நிகழ்ச்சிகளைக் காண வழிகோலும் வாரயிறுதிகளை ‘வார இறுதியே…வா’ எனும் கவிதையை எழுதி வரவேற்றனர் விஷ்ருதா நந்தகுமார், அக்ஷயா ரா.சி இருவரும்.
தீந்தமிழில் கவிதையாகப் பேசும் விவாதத்தைக் கேட்கையில் எதிர்வாதம் தொடுக்கும் எண்ணமும் பறந்தோடிவிடும். அத்தகைய விவாதத்தைத் ‘தலைமுறை இடைவெளி’ என்ற தலைப்பில் படைத்த ராஜேஷ் குமார், 39, ஷாரினி சந்திரமௌலி, 13, இன்று குடும்பங்களில் நடக்கும் சம்பவங்களை விளக்கிச் சிரிக்கவைத்தனர்.
‘இது சிங்கையின் கதை’ என தமீம் அன்சாரி எழுதிய கவிதையின் இறுதி அங்கம், ‘மெர்லயன் வாயில் நீர் சுரந்தாலும் கனவு தாகம் தணியாத கத்தாங்கா சிங்கத்தின் கண்ணான கதை’ எனப் பெருமையுடன் படைக்கப்பட்டது.
அதைப் படைத்தவர்களில் ஒருவரான சதீஷ், தன் குடும்பத்தினருடன் வந்திருந்தார். “என் பிள்ளைகளுக்கு ஒரு முன்னுதாரணமாக இருப்பதற்காகவே இதைப் படைக்கிறேன்,” என்றார் சதீஷ்.
நிகழ்ச்சியில் சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்துகொண்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் டாக்டர் ஹமீது ரசாக், “எழுத்தாளர்களின் திறன்களை நாம் அங்கீகரிக்கவேண்டும். சிங்கப்பூரின் வரலாற்றுக்கேற்ற ஓர் இடமான விக்டோரியா அரங்கில் தமிழ்மொழிக்கு ஒரு தளம் கிடைத்ததில் பெருமகிழ்ச்சி. அடுத்த தலைமுறைக்கு ஏன் தமிழ்மொழி ஒரு மரபுடைய மொழி போன்ற விஷயங்களை எடுத்துரைக்கவேண்டும்,” என்றார்.
உயர்நிலை மாணவர்கள் சஸ்வின் பிரசாத், தெய்வநெடுமாறன் அபிஷா, சம்யுக்தாஸ்ரீ சிவசங்கர், கண்ணன் ஹரிஹரசுதன், ஸ்ரீ ஹரிஹர், ஹரிசரண் திருச்செல்வம், நந்தகுமார் அக்ஷ்ரிதா, ஷாரினி உள்ளிட்டோர் துணிச்சலுடன் கவிதை வாசித்தது, தமிழ்க் கவிதைகள் அடுத்த தலைமுறையையும் ஈர்த்துள்ளன என்பதற்குச் சான்றாக அமைந்தது.
