யுனெஸ்கோவுக்குச் செல்லும் 'கெபாயா' ஆடை

பாரம்பரிய கெபாயா ஆடையை யுனெஸ்கோவின்

கலாசார மரபுடைமைப் பட்டியலில் சேர்ப்பதற்கான நியமனத்தை சிங்கப்பூர், புருணை, இந்தோனீசியா, மலேசியா, தாய்லாந்து ஆகிய ஐந்து தென்கிழக்காசிய நாடுகளும் சேர்ந்து சமர்ப்பிக்கவுள்ளன.

தென்­கி­ழக்­கா­சிய நாடு­க­ளின் பாரம்­ப­ரிய ஆடை­களில் ஒன்­றான சாரோங் கெபா­யாவை ஐக்­கிய நாட்டு அமைப்­பின் யுனெஸ்­கோ­வின் மானு­டத்­தின் புலன் அறி­யாத கலா­சார மர­பு­டை­மைப் பட்­டி­ய­லில் சேர்ப்­ப­தற்­கான விண்­ணப்­பம் இம்­மா­தம் தயா­ரா­கி­வி­டும் என்று எதிர்­பார்க்­கப்­ப­டு­கிறது.

மலே­சியா அதற்­கான பன்­னாட்­டுக் கூட்­டங்­களை முன்­னெ­டுத்­தது. சிங்­கப்­பூ­ரின் தேசிய மர­பு­டைமை வாரி­யம் அது பற்றி மலே­சி­யா­வி­லும் இந்ேதா­னீ­சி­யா­வி­லும் நடை­பெற்று வந்­துள்ள கூட்­டங்­கள், பயி­ல­ரங்­கு­கள் போன்­ற­வற்­றில் அண்­மைய மாதங்­க­ளா­கக் கலந்­து­கொண்­டுள்­ளது. உள்­நாட்­டி­லும் அது கெபாயா ஆர்­வ­லர்­கள், ஆடை வடி­வ­மைப்­பா­ளர்­கள், விற்­ப­னை­யா­ளர்­கள் உள்­ளிட்ட பல்­வேறு தரப்­பி­ன­ரு­டன் அது கலந்­து­ரை­யா­டல்­களை நடத்தி கருத்து கேட்டு வந்­துள்­ளது.

மேல்­சட்­டை­யும் கீழே பாத்­திக் துணி­யி­லான பாவா­டை­யும் அடங்­கிய பாரம்­ப­ரிய சாரோங் கெபாயா ஆடை தென்­கி­ழக்­கா­சி­யா­வில் பல்­வேறு வடி­வங்­கள், துணி வகை­கள், வண்­ணங்­களில் தயா­ரிக்­கப்­ப­டு­கிறது.

யுனெஸ்கோ பட்­டி­ய­லில் வெறும் ஆடை­யைச் சேர்ப்­பது நோக்­க­மல்ல. மாறாக அதன் கலா­சார மரபை, அதா­வது அந்த ஆடையை அணியும் நடை­மு­றை­கள், அதை வடி­வ­மைத்­துத் தயா­ரிக்­கும் முறை போன்­ற­வற்­றைப் பாது­காப்­பது இலக்­கா­கும்.

பல்­வேறு சமூ­கங்­களில் கெபாயா எவ்­வாறு தலை­முறை தலை­மு­றை­யா­கக் கொண்டு சேர்க்­கப்­பட்டு இடம், பொரு­ளுக்கு ஏற்ப எவ்­வாறு மாறு­கிறது என்பதை எடுத்­து­ரைப்­ப­தும் நோக்­கமாகும்.

காபா முதல் கெபாயா வரை

மேல் அங்­கி­யைக் குறிக்­கும் காபா என்ற அர­புச் சொல் மறுவி கெபாயா ஆகி­யி­ருக்­கக் கூடும் என்று பெர­னாக்­கான் நிபு­ண­ரும் வர­லாற்று ஆய்­வா­ள­ரு­மான பீட்­டர் லீ கூறி­னார்.

இந்­தி­யப் பெருங்­க­டல் நாடு­கள், தென்­கி­ழக்­கா­சிய நாடு­கள் ஆகி­ய­வற்­றில் கெபாயா 1400 முத­லான கால­கட்­டத்­தி­லி­ருந்து பரவி வந்­த­தா­க­வும் அச்­சொல் மாலத் தீவு­க­ளின் மால மொழி, சிங்­க­ளம், மலாய், ஜாவா மொழி போன்­ற­வற்­றில் இடம்­பெற்­றுள்­ள­தா­க­வும் அவர் தெரி­வித்­தார்.

சிங்­கப்­பூ­ரில் 1800களில் அலங்­கார ஆடை­யாக கெபாயா உரு­வெ­டுத்­தது என்­றும் 1960களில் அது பாரம்­ப­ரிய ஆடை­யா­கப் பிர­ப­ல­மா­னது என்­றும் திரு லீ குறிப்­பிட்­டார்.

அப்­போ­து­தான் பூத்­தை­யல் கொண்ட கட்­டை­யான மேல் அங்­கி­யாக கெபா­யா­வின் மேல் அங்கி மாறி­யது. பெரானாக்­கான் சமூ­கத்­தில் ஐரோப்­பிய, ஜப்­பா­னிய தையல் முறை­கள் அதற்­குப் பின்­பற்­றப்­பட்­டது.

சிங்­கர் தையல் இயந்­திர நிறு­வ­னம் தயா­ரித்த பூத்­தை­யல் ஜாவா­வில் கெபாயா மேல் அங்­கிக்­குப் பயன்­ப­டுத்­தப்­பட்­டது. 1950களுக்­குப் பிறகு சிங்­கப்­பூ­ரில் ஒவ்­வொரு தனி நப­ருக்­கும் ஏற்ற கெபாயா ஆடை­க­ளைத் தைக்­கும் கடை­கள் சிங்­கப்­பூ­ரில் தொடங்­கப்­பட்­டன.

இன்று அத்­த­கைய சில தையல் கடை­கள் மட்­டுமே எஞ்­சி­யுள்­ளன. $150­யில் தொடங்கி பல்லாயிரம் வெள்ளி வரைக்கும் அவை விற்கப்பட்டு வருகின்றன.